- حسن شهابی (حَ سَ نِ شِ)
ابن علی. شاعر دربار ارسلانشاه سلجوقی. (ذریعه ج 9 ص 240 بنقل از عوفی) (مجمعالفصحاء ج 1 ص 197)
معنی حسن شهابی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حَ سَ نِ شَ)
لغت نامه دهخدا
حکیم شرف الدین اصفهانی. درگذشتۀ 1037 هجری قمری رجوع به شفائی و ذریعه ج 9 صص 529- 531 و هدیهالعارفین ج 1 ص 292 شود
(حَ سَ نِ مُ هََلْ لَ)
لغت نامه دهخدا
ابن محمد بن هارون بن ابراهیم بن عبدالله مهلبی مکنی به ابومحمد از فرزندان مهلب بن ابوصغره است. وی وزیر معزالدوله آل بویه بود در بصره 291 هجری قمری بزاد و در راه واسط 353 هجری قمری درگذشت و در بغداد بخاک سپرده شد. او راست: ’دیوان الرسائل’ و ’دیوان شعر’و ’الاصول’ در نحو و ’اللغه’ در مخارج حروف. (هدیه العارفین ج 1 ص 270) (زرکلی چ 1 ص 238) (فوات الوفیات)
(حَ سَ نِ جُلْ لا)
لغت نامه دهخدا
ابن احمد بن محمد طبری بغدادی شافعی. فقیه، درگذشتۀ 375 هجری قمری او راست: ’المدخل فی الجدل’. (هدیهالعارفین ج 1 ص 271)
(حَ سَ نِ بَ)
لغت نامه دهخدا
ابن طاهر دهلوی درگذشتۀ 909 هجری قمری او راست: مفتاح الفیض و جز آن. (هدیهالعارفین ج 1 ص 289)
(حَ سَ نِ سَ)
لغت نامه دهخدا
از شعرای آذربایجان است. (دانشمندان آذربایجان بنقل از حدیقه) (ذریعه ج 9 ص 242)
(حَ سَ نِ سَ)
لغت نامه دهخدا
ابن حسین درگزینی، ملقب به حسام الدین همدانی. ساکن قسطنطنیه و متخلص بسحابی شاعر صوفی. درگذشتۀ 971 هجری قمری او راست: تدبیرالاکسیر و جز آن. (هدیهالعارفین ج 1 ص 289)
(حَ سَ شُ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان تبادکان بخش حومه شهرستان مشهد. جلگه و معتدل است. 399 تن سکنۀ شیعۀ فارسی زبان دارد. آب آن از قنات و محصول آن غلات، بنشن و شغل اهالی زراعت و مالداری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
(حَ سَ اَ)
لغت نامه دهخدا
الشیخ حسن احمد قاسم الابی، قاضی محاکم شرعی در مصر. او راست: ’انسان عین البیان’ که شرح منظومه ای است در بیان. از محمدبک فهمی الرشیدی چ مصر سال 1895 م